Pałac został rozbudowany w 1837 roku dla E. Rastawieckiego wg projektu A. Corazziego i A. Becka, spalony w 1944 r. odbudowany po 1953 r. Pałac jest budowlą piętrową z portykiem wspartym na 6 kolumnach. Obok pałacu znajdują się dwa murowane pawilony połączone z nim galeriami, pawilon gospodarczy, wozownia oraz dom administratora i spichlerz - wszystkie budowle z XIX wieku.